Το Σάββατο 14/1 πραγματοποιήθηκε πορεία από την πλατεία σουρμένων προς το στρατόπεδο με αίτημα να ξανακερδίσουμε τα επισκεπτήρια, στο πλαίσιο του αγώνα μας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον εγκλεισμό των μεταναστών/στριών. Τα επισκεπτήρια έχουν απαγορευτεί με απόφαση του διοικητή του στρατοπέδου, Δημήτρη Τέγου και του προϊσταμένου του, διευθυντή της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής, Κωνσταντίνο Λουζιώτη, οι οποίοι προφανώς εφαρμόζουν τις οδηγίες των πολιτικών τους προϊσταμένων τις κυβέρνησης Συριζα-ανελ.

Η πορεία πλαισιώθηκε από εκατοντάδες συντρόφους/ισσες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα με πολύ παλμό και μαχητικότητα. Καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας φωνάχθηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στις μετανάστριες, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιρατσιστικά και αντιμπατσικά και κατά του διοικητή του στρατοπέδου και του διευθυντή του αλλοδαπών. (ΤΕΓΟ – ΛΟΥΖΙΩΤΗ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΤΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΞΑΝΑ)

Κατευθυνθήκαμε στο κάτω μέρος του στρατοπέδου και σταθήκαμε για αρκετή ώρα έξω από την μπάρα στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος, όπου είχαν παρατάξει ένστολους, απαιτώντας από το διοικητή του κέντρου κράτησης τα επισκεπτήρια που είχαμε κατακτήσει εδώ και 2 χρόνια και τα οποία ο ίδιος απαγόρευσε.

Η μαζικότητα, η αποφασιστικότητα και η επιλογή να στοχοποίησουμε τους άμεσα υπευθύνους για την απαγόρευση των επισκεπτηρίων, αιφνιδίασε και τρομοκράτησε τους μπάτσους, που εμφανώς πιάστηκαν απροετοίμαστοι. Ο διοικητής Τέγος, με ύφος χαμερπή υπαλληλίσκου που απλά εκτελεί εντολές προσπάθησε να αποποιηθεί τις ευθύνες του και να πετάξει το μπαλάκι στον προϊστάμενό του, Κ. Λουζιώτη. Οι επιλογές που μας πρόσφερε ήταν να κάνουμε επίσημο αίτημα στην διεύθυνση αλλοδαπών για να μπορούμε να βλέπουμε τις κρατούμενες, είτε να μας επιτρέψουν μια σύντομη επίσκεψη από τρία άτομα μόνο για κείνη τη μέρα.

Τους στείλαμε πίσω το μπαλάκι, αρνούμενοι τόσο το ‘χαριστικό’ επισκεπτήριο, όσο και την επιλογή αιτήματος προς τη διεύθυνση αλλοδαπών, καταστώντας σαφές ότι δεν ήρθαμε για να κάνουμε εθιμοτυπικό επισκεπτήριο, ούτε εκπτώσεις στις διεκδικήσεις μας, ότι θεωρούμε προσωπικά υπεύθυνο τον διοικητή του κολαστηρίου για οτιδήποτε συμβεί από δω και πέρα, εφόσον δεν μας δοθούν οι εγγυήσεις και η δυνατότητα να πραγματοποιούμε επισκεπτήρια σε εβδομαδιαία βάση.

Έπειτα η πορεία μετακινήθηκε στο πάνω μέρος του στρατοπέδου, όπου υπάρχει οπτική επαφή με τα παράθυρα των μεταναστριών. Εκεί μας περίμεναν διμοιρίες ματ που προσπάθησαν να περιορίσουν την επαφή μας με τις κρατούμενες. Ο όγκος και η δυναμική της πορείας τους ανάγκασε να υποχωρήσουν και έτσι καταφέραμε να πλησιάσουμε πιο κοντά ώστε να μας βλέπουν/ακούν οι μετανάστριες κρατούμενες.

Στη πορεία συμμετείχαν μετανάστριες και μετανάστες καθώς και πρώην κρατούμενες οι οποίες με τηλεβόα επικοινώνησαν τελικά με τις έγκλειστες στη γλώσσα τους. Εκείνες προσπαθούσαν να μας μιλήσουν με λυγμούς και κραυγές, κάτω από τις απειλές των ανθρωποφυλάκων και όλες μαζί φώναξαν συνθήματα για την ελευθερία. Οι μπάτσοι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τις καταστείλουν, τις έκλεισαν στα κελιά τους και τις απείλησαν με διάφορους τρόπους να σταματήσουν. Αυτό στάθηκε αδύνατο.

Έπειτα από τρεις ώρες που είχαμε περάσει εκεί, χαιρετίσαμε τις έγκλειστες μετανάστριες και ανανεώσαμε το ραντεβού μας μαζί τους. Πορευθήκαμε συντεταγμένα πίσω στην πλατεία σουρμένων, ακολουθούμενοι από τα ματ που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να προκαλέσουν. Η περιφρούρηση της πορείας τους έκοψε το βήχα και η πορεία έφθασε ασφαλής στην πλατεία σουρμένων όπου και διαλύθηκε.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 26 ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ/ΣΤΩΝ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ MOHAMED A.

Αλληλέγγυες-οι κρατουμένων στα Νότια

https://allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com/